Hier vind je enkele van mijn gedichten in tekst i.p.v. (alleen maar) beeld, dus leesbaar voor blinden. Ik heb de tekst dezelfde kleur gegeven als de achtergrond, zodat zienden hem niet kunnen lezen ;-)
AAN DIGGELEN
Juf Angelique, kom alsjeblieft heel even van je kruk Jan-Willem ligt aan diggelen hij is een beetje stuk
hij kukelde zo-even achterover van de wip zijn hoofd is iets verschoven plus twee tanden door de lip
hij heeft ineens geen vingers meer en weet je wat ik zie: zijn rechterpols is door de klap verwisseld met een knie
z'n ene oor verkreukeld er zit stoepkrijt in zijn haar je móét hem repareren anders valt hij uit elkaar
o kijk eens aan, daar staat hij al nou juf, het hoeft niet meer we gaan nu bomen klimmen want Jan-Willem doet het weer
KOEKOEK KOEKOEK
De Blauwstaart en de Roodborst hebben samen iets te vieren: ze zijn elkaars geliefden voor het tweede jaar op rij. Ze hokken al een poos en overwegen zelfs een ei, omdat hormonen door hun frêle vogellijfjes gieren. (Het is tenslotte mei.)
Wanneer het nestje klaar is wordt er uitgebreid gezeten. Daar is het eerste eitje al, gespikkeld rood met blauw. Het tweede eitje, rood met blauwe streepjes, volgt al gauw. Nu veertien dagen rust, zo laat het vogelechtpaar weten. (Dat luistert echt zo nauw.)
Het liefdevolle waken heeft vannacht zijn nut bewezen. De Geelgors en de Groenling komen 's middags op bezoek. Ze schrijven iets onroerends in het Groot Geboorteboek: Wat mooi, zo'n nestje pimpelpaarse babypimpelmezen. (Kiekeboe, koekoek koekoek.)
DEELVERZAMELING
Wie heeft er een verzameling? vraagt meester Job de klas. Ik haal voorzichtig achttien blauwe schelpen uit mijn tas.
Robine en Yessenia, die hebben alle twee, een hele rij met knuffels en hun barbiepoppen mee. Maar Yousra heeft niets bij zich en ze staart wat naar de vloer, zij vluchtte kortgeleden uit Turkije met haar broer. Daar liet ze alles achter in een zwaar getroffen stad. Ook vrienden die ze vroeger om zich heen verzameld had. Féline en Sylvester bieden Yousra knikkers aan. Ze krijgt een voetbalplaatje van Yevgenia en Daan. Van Tijmen mag ze kiezen uit zijn reeks van Donald Ducks, ik geef mijn allermooiste schelp (ik had tóch achttien stuks). Wat ben ik trots op deze klas, zegt onze meester Job. Dan gaat de bel en vrolijk ruimen wij de boel weer op.GOOCHELVOGEL
Robin tovert voor de grap zijn zusje Sijsje in een soesje en daarna zijn vader Arend in een portie rijstepap negen van zijn nijlgansnichtjes poef! in sinterklaasgedichtjes opa Piet in een punaise oma Griet in een Française en per ongeluk helaas zichzelf in pindakaas
KRAAIENPOOTJESCRÉME
De tweelingzusjes Ekster zijn op zoek naar lotgenootjes. Ze twitteren uitbundig #onbekendekwaal. Een regelrechte aanslag op hun schoonheidsideaal: de elegante dames hebben last van kraaienpootjes. (Hun leed is nu viraal.)
Geopperd wordt de kraaienpootjeszalf verrijkt met zwavel. Een balsem van A. Vogel die de huid eens flink verwent. De meisjes zijn verwachtingsvol en in hun element en smeren dikke klodders van het goedje rond hun snavel. (Dat zijn ze zo gewend.) Maar dan gebeurt het: crisis! Want de huid wordt afgestoten. Hun hartslag schiet omhoog, het stel is tamelijk ontdaan. Het blijkt om een receptje voor een mankepoot te gaan, een kraai met uitgezaaide eksterogen op zijn poten. (Goed lezen dus, voortaan.)SORRY
Er is iets wat ik zeggen wil, mijn allerbeste vriend; je wilt me niet meer spreken en dat heb ik echt verdiend. Het spijt me want je mijdt me en ik mis je vriendschap erg: niet zomaar een klein heuveltje, ik mis je best een berg.
GEVLOGEN
Zo-even had ik zangles bij mijn tante Volière. Maar toen ik bij haar woning kwam op vijfentwintig hoog, zag ik nog nét hoe zij haar hoed met pauwenveren pakte, naar buiten klom en zó de koude winterlucht in vloog.
Ik riep haar na: ‘Maar tante, denk toch aan uw carrière! U zingt zo prachtig! Alstublieft! Voorzichtig op die tak! Er is nog zóveel wat ik graag van u zou willen leren!’ Helaas daar ging ze, zwevend in de wind die juist opstak. Ze keek nog eenmaal lachend om. Ze zwaaide zelfs nog even. En zo verdween mijn tante vrolijk tsjilpend uit mijn leven.VERWARREND HOOR
dat je hem leuk vindt en grappig en heel vaak aan hem denken moet maar in zijn buurt doet alsof hij niet bestaat
JOEP
Mijn buurman geeft zijn katje altijd eten op de stoep. Het is zo’n zwart met witte en hij noemt het beestje Joep.
Joep! roept hij elke avond. Joep! Joep Joep Joep Joep! En komt Joep aangewandeld, krijgt hij brokjes en wat vis. Natuurlijk geeft hij kopjes wat bijzonder schattig is. Ik dacht: dat wil ik óók wel, zwart met wit, daar houd ik van. Ik moet alleen nog kijken waar ik die bestellen kan. Dus heel snel Kat.com bezocht en vijftien maal een kat gekocht. De kleuren netjes aangevinkt, en namen aan het stel gelinkt. Ik heb nu vijftien katten en ze heten allemaal Joep. Mijn buurman geeft ze eten elke avond, op zijn stoep. Joep! Joep Joep Joep Joep! Joep! Joep Joep Joep Joep!